Ας είναι ο περίεργος αυτός Δεκέμβρης τουλάχιστον μέσα στο πνεύμα της χριστουγεννιάτικης Αγάπης!
Ξημέρωσε μια περίεργη πρώτη μέρα Δεκεμβρίου, Εύβοιας φίλοι, χωρίς το φως, την ηρεμία και την προσμονή της χριστουγεννιάτικης χαράς!
Ονομαστικές γιορτές δικές μας, συγγενών και φίλων χωρίς τη ζεστασιά χαμόγελων και αγκαλιών. Καμμία αναμονή για διακοπές σχολείων και χαλάρωση παιδιών και μεγάλων. Δεν υπάρχει η προσμονή της απόλαυσης της θαλπωρής του ζεστού σπιτιού, γλυκισμάτων και τραπεζιών. Ούτε καν μια μικρή ελπίδα κάποιας εκδρομής στα χιονισμένα τοπία..
Η άλλη τρομακτική πραγματικότητα βέβαια, είναι ότι υπάρχουν πάρα μα πάρα πολλοί άνθρωποι που αντιμετωπίζουν πια ανυπέρβλητες δυσκολίες και προβλήματα (υγείας, οικονομικών, μοναξιάς κλπ).
Όπως και να έχει, και σε όποια κατηγορία κι αν ανήκουμε, κατά τη γνώμη μου σημαντικό είναι να αναγνωρίζουμε την μεγαλοσύνη των ημερών του Δεκέμβρη. Περιμένουμε την πιο μεγάλη γιορτή Αγάπης.. τη γέννηση του Χριστού, της προσωποποίησης του Καλού!
Όλες μου, λοιπόν, οι ευχές να είναι αυτός (και όχι μόνο) ένα μήνας μέσα στο πνεύμα της χριστουγεννιάτικης Αγάπης! Γιατί, όπως λέει ο σοφός, αν δεν βρεις το πνεύμα των Χριστουγέννων ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ, μη περιμένεις να το βρεις κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο..
“Μείζων δε τούτων η αγαπη!” δίδαξε ο Απόστολος Παύλος (Α' Επιστολή προς Κορινθίους, ιβ´ 27 - ιγ´ 13). Σας το παραθέτω, γιατί θεωρώ ότι είναι μάλλον το ωραιότερο κείμενο που έχει γραφτεί ποτέ για την Αγάπη!
«Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ...
Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει.
Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει, εἴτε δὲ προφητεῖαι καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι παύσονται· εἴτε γνῶσις καταργηθήσεται. Έκ μέρους δὲ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν· ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον, τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται, ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. Βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι' ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην. Νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.
Ας μην επιτρέψουμε σε κανέναν να μας κλέψει αυτό το πολύτιμο αγαθό, Εύβοιας φίλοι!
Αν θέλετε, παρακολουθήστε στο Youtube ένα όμορφο βίντεο, από συναυλία στο Δημοτικό Θέατρο Βόλου (2004), στο οποίο τραγουδά ο Νίκος Παπάζογλου, με τίτλο “Δημήτρης Σέμσης - ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΒΑΡΥΧΕΙΜΩΝΙΑ, ( Ο καστανάς ) Νίκος Παπάζογλου”.
Ακολουθούν οι στίχοι, που μιλούν για αγορά ψημένων κάστανων με ένα φραγκάκι.. (του Κώστα Κοφινιώτη. Η μουσική ανήκει στον Δημήτρη Σέμση):
“Μέσα στη βαρυχειμωνιά τώρα που κάνει κρύο
με τη φουφού μου στη γωνιά περνάω μεγαλείο.
Έχω κάστανα στην πένα, κάστανα ξεροψημένα.
Μέσα ζάχαρη γλυκά τα κάστανα που ψήνω,
μ’ ένα φραγκάκι μοναχά τέσσερα αμέσως δίνω.
Στα κορίτσια δεν την χάνω, δίνω κι ένα παραπάνω.
Πήγαινε μια στο σινεμά και στάθηκε μπροστά μου.
Τα κάστανα σου είναι ωμά, μου είπε, καστανά μου.
Φούρνος μ’ έκανε να γίνω και μαζί της να τα ψήνω.”
Ας είναι ένας Δεκέμβρης γεμάτος Υγεία, Νοιάξιμο, Αγάπη για όλους σας, Εύβοιας φίλοι!
(Στην περσινή φωτογραφία μου τέτοια μέρα, ο Αϊ Γιώργης Μαρμαρίου, με τα Χριστουγεννιάτικα στολίδια του)
Ναταλία Νάτσου-Παπακωνσταντίνου/Εκπαιδευτικός
