Όχι .."να λείπει το βύσσινο" κ.α. εποχιακά φρούτα!

Στην εποχή τους τα υπέροχα βύσσινα αλλά και τόσα άλλα εξαιρετικά καλοκαιρινά φρούτα, που ήδη απολαμβάνουμε ή περιμένουμε πώς και πώς να ωριμάσουν!



Ας συνοδέψουμε τώρα κάποια εδώ, Εύβοιας φίλοι, με παροιμίες του λαού μας, με τις οποίες διανθίζουμε συχνά τον καθημερινό μας λόγο.


”Να λείπει το βύσσινο”, λέει η παροιμιώδης φράση άρνησης και μάλιστα με εμφαντικό τρόπο, για κάτι που δεν επιθυμούμε ή στο οποίο δεν συναινούμε.

Αυτό πάντως, δεν το λέει κανείς κυριολεκτικά, κατά τη γνώμη μου, για τον όμορφο καρπό, που αποτελεί πλούσια πηγή θρεπτικών συστατικών και χαρίζει τέτοια εποχή δροσερές βυσσινάδες, τέλεια γλυκά κουταλιού και ηδύποτα.

Στην δεύτερη εικόνα μου, εδώ δεξιά, βλέπετε τα περσινά βύσσινα, αφυδατωμένα από τον ήλιο μετά από παραμονή τους μέσα σε μπουκάλι, αγκαλιά με ζάχαρη και κανελλογαρύφαλλα.
Το πορφυρό ζουμάκι τους ανακατωμένο με ρούμι ή κονιάκ έδωσε ένα υπέροχο ποτό λικέρ για τις κρύες νύχτες του χειμώνα (ένα είδος τσέρυ), Εύβοιας φίλοι!


Αμ για το δροσερό καρπούζι; Τι να πρωτοπεί κανείς για τη γλυκιά μας ενυδάτωση στις καλοκαιρινές ζέστες (91% νερό αλλά και μπόλικη βιταμίνη C).
Διστακτικοί πάντα οι περισσότεροι από εμάς μπροστά από τον πάγκο του μανάβη, προκειμένου να διαλέξουμε ένα που να είναι ώριμο και γλυκό! Τόσες συμβουλές από ειδικούς και συχνά καταλήγουμε “σφάζοντάς το” να γευόμαστε ένα.. κολοκύθι.
Κάπως έτσι φτάνει να λέει και ο λαός…”Γυναίκα και καρπούζι η τύχη τα διαλέγει”!
Κάτι άλλο που σίγουρα όλοι έχουμε διαπιστώσει, είναι ότι “Δυο καρπούζια δε χωράνε στην ίδια μασχάλη”.

Ας μη προσπαθήσουμε να απαντήσαμε τώρα στο ερώτημα “τι εστί βερίκοκο” ή και στο “θα σου δείξω εγώ τι εστί βερίκοκο”, αφού οι φράσεις συνήθως υποδηλώνουν την ιδιαίτερη δυσκολία ενός εγχειρήματος. Απλά ας τα γευτούμε τώρα που ωριμάζουν -όλα μαζί δυστυχώς - ζουμερά και γευστικά ή να τα αποθηκεύσουμε στην κουζίνα μας σαν μαρμελάδα και γλυκό κουταλιού. Χαρακτηρίζονται άλλωστε και για πολλές ευεργετικές για την υγεία μας ιδιότητες (κατά της αναιμίας λόγω ψηλής περιεκτικότητας σε σίδηρο, κατά της δυσκοιλιότητας και της χοληστερίνης κ.α.)
Εγώ, για λίγο διάστημα ωστόσο, διατηρώ στο ψυγείο και συμπυκνωμένο χυμό βερίκοκων (που έχω βράσει με λιγότερη από όση για μαρμελάδα ζάχαρη) και που διαλύω με κρύο νερό για να έχω δροσερό αναψυκτικό βερυκοκάδας όπως την λέω. Όσοι την δοκιμάζουν δεν πιστεύουν το πόσο υπέροχη είναι, Εύβοιας φίλοι!

Για τα αγαπημένα μικρών και μεγάλων αχλάδια πολλά μπορούμε να πούμε, πατριωτάκια. Είναι πλούσια σε βιταμίνη C και Β6, ασβέστιο, φώσφορο, νιασίνη και κάλιο! Αρκετές φορές διαπιστώσαμε στη ζωή “πόσα απίδια πιάνει ο σάκκος” αλλά και ότι “πίσω έχει η αχλάδα την ουρά” αφού στο τέλος διαπιστώσαμε τα δύσκολα, πολλές συζητήσεις κάναμε χαλαρά “μεταξύ τυρού και αχλαδίου” αλλά και γνωρίσαμε και κάποιους που “τα κρέμασαν στην αχλαδιά” (σα να λέμε τα φόρτωσαν στον κόκκορα).
Ακόμα, επειδή παλιά που δεν επιβαρύνονταν με ψεκάσματα κλπ τα αχλάδια τα τρώγαμε συνήθως με τη φλούδα -ιδίως τις κοντούλες μου που εικονίζονται εδώ δεξιά- λέγαν οι παλιοί.. “Φάε απίδι ακάθαρτο και μήλο καθαρμένο” .

Ευκολότερη συνήθως η επιλογή για ένα καλό και μοσχοβολιστό πεπόνι, Εύβοιας φίλοι!
”Αλωνάρη με τ` αλώνια και με τα χρυσά πεπόνια” που επιθυμούμε, γιατί μη ξεχνάμε ότι μόνο..”Όποιος έχει μαχαίρι, τρώει πεπόνι”.

Τα υποτιμημένα στις μέρες μας κορόμηλα (ή τζάνερα) αφθονούν τέτοια εποχή και καταναλώνονται τόσο ωμά όσο και σε υπέροχες μαρμελάδες και καθόλου δεν μας “Πάει το δάκρυ κορόμηλο”!

Ας είστε όλες και όλοι καλά, Εύβοιας φίλοι!
Ναταλία Νάτσου-Παπακωνσταντίνου/Εκπαιδευτικός