O Δημήτρης Λιαντίνης για τον Διονύσιο Σολωμό και ένας κλέφτης

Ο Διονύσιος Σολωμός, ο εθνικός μας ποιητής, έφυγε σαν σήμερα πριν 161 χρόνια (8 Απριλίου 1798-9 Φεβρουαρίου 1857).
"Κανείς δεν ημπορεί να αποδείξει ότι ο χορτασμένος που δεν έκλεψε, δεν θα εγινόταν κλέφτης, εάν πεινούσε. Δεν είναι απόδειξη φιλοπατρίας και αλτρουισμού το ότι ο Σολωμός κάποιο μεσημέρι ακούγοντας το αδιάκοπο κανόνισμα του Μισολογγιού δεν έφαγε περιστέρια από τη λύπη του, αλλά ελιές... Κανείς και για τίποτα δεν ημπορεί να υπερασπίσει τον πλούσιο. Μόνον εκείνοι, που γεννήθηκαν αθέλητα πλούσιοι και πεθάνανε ηθελημένα φτωχοί, ετίμησαν τον πλούτο." Δημήτρης Λιαντίνης, από το "Χάσμα Σεισμού-Ο φιλοσοφικός Σολωμός"

Αυτό το απόσπασμα μου ήρθε στο μυαλό τις προάλλες, την ώρα που υπήρξα μάρτυρας του μικρού αλλά ταυτόχρονα μεγάλου επεισόδιου που θα σας διηγηθώ. (Εννοείται, ότι για να καταγράψω επακριβώς τώρα τη ρήση του Λιαντίνη, ανέτρεξα στην πηγή του).
Λίγα μέτρα έξω από τον σταθμό του Ηλεκτρικού Κηφισιάς υπάρχει μεγάλο σούπερ μάρκετ γνωστής αλυσίδας. Είχα κοντοσταθεί μιλώντας στο κινητό μου, όταν έπεσε πάνω μου ένας νεαρός που μόλις είχε βγει από το σούπερ μάρκετ, κρατώντας και κρύβοντας κάτω από το μπουφάν του κάτι που δεν πρόλαβα να καταλάβω τί ήταν. Ο νεαρός αλαφιασμένος έτρεχε μπροστά και στο κατόπι του ο ένστολος ειδικός φρουρός του σούπερ μάρκετ και μια πωλήτρια, φωνάζοντας "Σταματήστε τον! Κλέφτης! Κλέφτης!" Ο νεαρός xώθηκε στο διπλανό πάρκο καταδιωκόμενος από τον φρουρό μόνο, γιατί η εύσωμη πωλήτρια επέστρεψε ασθμαίνοντας γρήγορα. Περνώντας δίπλα μου την ρωτώ.. - Μα, τί έκλεψε; φανταζόμενη ότι ο νεαρός είχε αρπάξει κάτι μεγάλης αξίας.. - Ένα γάλα! μου απάντησε σοβαρή-σοβαρή!